Amaç: Bu çalışmanın amacı, depresyon tanılı hastalarda aleksitiminin bedenselleştirme eğilimleri ve uyku kalitesi üzerine etkisinin incelenmesidir. Yöntem: Çalışmaya psikiyatri polikliniğine başvuran ve depresyon tanısı alan 85 hasta dâhil edilmiştir. Hastalara Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ), Toronto Aleksitimi Ölçeği (TAÖ), Belirti Yorumlama Ölçeği (BYÖ) ve Pittsburgh Uyku Kalitesi İndeksi (PUKİ) uygulanmıştır. Bulgular: Depresif hastalar aleksitimik olanlar ve aleksitimik olmayanlar şeklinde iki gruba ayrıldı. Aleksitimi özelliği bulunan hastalarda BDÖ puanları, ruhsal atıf ve bedenselleştiren atıf puanları, PUKİ alt bölümlerinden gündüz işlevsellik kaybı puanlarının anlamlı ölçüde farklılık gösterdiği tespit edildi. Sonuç: Bu çalışmada depresyon hastalarında aleksitimi özelliklerinin ve bedenselleştirme eğilimlerinin yüksek olduğu bulunmuştur. Üstelik aleksitimik olan hastaların ruhsal ve bedensel atıfları daha sık olup gündüz işlevsellik kayıpları da artmıştır

Background: The aim of the study was to determine the effect of alexithymia on sleep quality and tendency to somatization in patients with depression. Methods: Eighty-five patients with depression, who applied to the outpatient unit of psychiatry, were included in the study. The Beck Depression Inventory (BDI), Toronto Alexithymia Scale (TAS), Symptom Interpretation Questionnaire (SIQ), and the Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) were administered to the patients. Results: Depressive patients were divided into two groups: alexithymic patients and non-alexithymic patients. There were significant differences in scores of BDI, psychologizing and somatizing subscale of the SIQ and daytime dysfunction subscale of the PSQI in alexithymic patients. Conclusion: It was found that depressive patients have higher levels of alexithymic features and somatization tendencies in this study. Moreover, alexithymic patients have more frequent psychological and somatic attributions and increased loss of daytime functionality.