Giriş: Bireylerin adli tıbbi yönden değerlendirilmesinde travmanın bireyde meydana getirdiği zararın ve ağırlık derecesinin ortaya konması gerekmektedir. Bu çalışmada, adli tıp anabilim dalınca değerlendirilen ve psikiyatri kliniğinden konsültasyon istenilen farklı türde travmalarla yaralanmış adli olgularda ruhsal travmanın varlığını ve psikiyatrik tanı özelliklerini ortaya koymayı hedefledik. Yöntemler: Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi (DEÜTF) Adli Tıp Anabilim Dalı tarafından 1999-2009 yılları arasında adli makamların isteği üzerine adli tıbbi yönden değerlendirilen 18 yaş üzerindeki 1975 hastanın dosyaları gözden geçirildi. Bu hastalardan, Psikiyatri Anabilim Dalı’ndan konsültasyon istenen 142’si çalışmaya alındı. Bu olgularda yaş, cinsiyet, yaralanmaya neden olan şiddet türü, meslek, öğrenim durumu, medeni durum, olay öncesi travmatik yaşantı deneyimleri, kronik hastalık varlığı ve ruhsal tanılar araştırıldı. Adli tıbbi değerlendirme sonucu hazırlanan raporlardaki görüşler de değerlendirmeye alındı. Bulgular: Psikiyatri kliniğinde değerlendirilen 142 hastanın 80’i (%56,3) kadın, 62’si (%43,7) erkekti. Yaş ortalamaları 40,30±17,17 idi. Olay türleri arasında en sık trafik kazaları (%29,6) ve kişiler arası şiddet sonucu oluşan künt travmatik yaralanmalara (%28,9) rastlandı. Ruhsal tanıların dağılımı incelendiğinde, 69 olguda anksiyete bozukluklarına (%48,6), 16 olguda uyum bozukluklarına (%11,3), 12 olguda duygudurum bozukluklarına (%8,5) rastlandı. Akut stres bozukluğu (n=39) ve travma sonrası stres bozukluğu (n=27) anksiyete bozuklukları arasında en çok tanı konulan ruhsal hastalıklardı. Yirmi yedi travma mağduru ise ruhsal bulguları ve semptomları olmasına rağmen herhangi bir ruhsal hastalık tanı kriterini karşılamıyordu. Hastaların önceki travmatik yaşantı deneyimleri, kronik hastalık varlığı, evlilik durumu, eğitim düzeyi ve sağlık güvencesi yokluğu ile ruhsal tanı alıp almamaları arasında anlamlı bir ilişki belirlenmedi. Sonuç: Ruhsal travma varlığının ortaya konması yalnız hastanın sağlığı açısından değil aynı zamanda yasal hakları açısından da önemlidir. Ülkemizde ruhsal travma varlığının ve ağırlığının tanımlanmasında sadece uluslararası tanı ölçüt kriterlerinin dikkate alınması adli tıbbi süreçte sıkıntı yaşanmasına neden olabilmektedir.

Introduction: In medico-legal evaluation of trauma patients, the bio-psychological effects of the trauma and the severity of the injuries require to be evaluated. In this study, assuming the fact that psychiatric assessment are not taken into consideration in physical trauma cases, we have planned to bring up the presence of psychological trauma in our medico-legally evaluated patients due to different types of traumas and review the mental findings and diagnoses in trauma victims. Methods: We retrospectively analyzed the hospital records of 1975 patients aged 18 years or older who presented to the Department of Forensic Medicine at Dokuz Eylul University School of Medicine for medico-legal evaluation between 1999 and 2009. Psychiatric assessment was performed in 142 patients by Consultation and Liaison Psychiatry Section of the university hospital. Data contained in medico-legal reports and patient records were then examined with respect to patients’ age, gender, nature of traumatic events, psychiatric diagnoses, descriptive characteristics of patients, severity of trauma, and past history of mental disorder and trauma experience. Results of the medico-legal evaluations were also analyzed. Results: Of the 142 patients, 80 (56.3%) were female and their average age was 40.30±17.17 years. The most frequent traumatic events were traffic accidents (29.6%) and violence-related blunt force trauma (28.9%). The distribution of foremost psychiatric diagnoses were anxiety disorders in 69 cases (48.6%), adjustment disorders in 16 cases (11.3%) and mood disorders in 12 cases (8.5%). Among anxiety disorders, acute stress disorder (n=39) and post-traumatic stress disorder (PTSD) (n=27) were the most accounted ones. In 27 cases of the 142, it was determined that, psychiatric symptoms and findings did not cover the diagnostic criteria. Being diagnosed as having a psychiatric disorder did not significantly associated with traumatic experiences, comorbidity, marriage status, education level, and lack of health insurance. Conclusion: We assume that, the presence of a psychological trauma is crucial to be introduced not only for the health benefit but also for legal rights of the patient. The necessity of considering merely the international diagnostic criteria in determining the existence of psychiatric trauma and its severity level can bring forth some difficulties in medico-legal evaluation.