Güney Afrika’da madde kullanımı tedavisi birinci basamak sağlık kurumları tarafından sağlanmamaktadır. Akıl ve ruh sağlığı çalışanlarının sayıca eksik olması, madde kullanımı tedavisinin birinci basamak sağlık sistemi içine entegre edilmesi yönu'nde ki planları yavaşlatmıştır. Bu gelişme, bazı tedavilerdeki sorumlulukların akıl sağlığı uzmanlarından uzman olmayan görevlilere kaydırılması gerektiği tartışmalarını başlatmıştır. Bu makale madde kullanımı tedavisi için yapılan küçük müdahalelerin birinci basamak sağlık kurumlarına nasıl entegre edilebileceğini gösteren üç projenin bulgularını sunmaktadır. İlk proje hemşire liderliğindeki küçük müdahale hizmetlerinin yatay entegrasyonuna yöneliktir. Üç aylık değerlendirme sonucunda madde kullanımında önemli düşüş (p < 0,001) saptanmıştır. İkinci projede küçük müdahaleler dikey entegrasyon yaklaşımıyla acil servis bünyesinde, toplum sağlığı çalışanları tarafından yürütülmüştür. Randomize kontrollü bir çalışmada katılımcılar ya bir oturumluk motivasyon görüşmesine, ya beş oturumluk motivasyon görüşmesine ve problem çözme terapisine, ya da kontrol grubuna alınmıştır. Üç ayda, ASSIST puanları diğer gruplara göre “motivasyon görüşmesi ve problem çözme terapisi” grubunda anlamlı olarak daha düşük bulunmuştur (p < 0,001). Üçüncü olarak bir doğum kliniğinde bir hemşire tarafından yürütülen yatay bir küçük müdahale hizmeti oluşturulmuştur. Bu klinikteki proje neticesinde alkol kullanımı düşmüş, sigara kullanımı ise anlamlı ölçu'de azalmıştır (p < 0,001). Görevin kaydırılması, farklı düzeylere tevdi edilmesi sayesinde düşük ve orta gelirli ülkelerde birinci basamak sağlık hizmetlerinde madde kullanımı hizmetleri sağlamak mümkündür. Bu hizmetlerin birinci basamak içine entegrasyonunun yatay mı dikey mi yaklaşımlar kullanılarak daha uygun, kabul edilebilir ve etkili olup olmadığı belirsizliğini korumaktadır ancak yeni sağlık hizmetlerinin uygulanmasına rehberlik etmek amacıyla bu soruların cevaplanması gereklidir.

Traditionally, substance use services have not been provided by South African primary health care facilities, limiting access to treatment. A lack of mental health workers has slowed plans to integrate these services into the primary health care system. This has prompted calls for the task-shifting of some treatment responsibilities from mental health specialists to non-specialty health workers. We present findings from three projects that used a task-shifting approach to integrate brief interventions (BIs) for substance use into primary care. The first involved the horizontal integration of nurse-led BI services. In our three-month evaluation, we found significant reductions in substance use (p < 0.001). The second involved the vertical integration of a community health worker-delivered BI within emergency services. In a randomized controlled trial, participants were assigned to a session of motivational interviewing (MI), a five-session blended MI and problem-solving therapy (PST) intervention, or a control group. At three months, ASSIST scores were significantly lower in the MI-PST group than in the other groups (p < 0.001). In the third, we horizontally integrated a nurse-delivered BI intervention into an antenatal clinic. There was low detection of alcohol use; however, tobacco use decreased significantly following the intervention (p < 0.001). Through task-shifting, it is feasible to provide substance use services in primary health care in low- and middle-income countries. It remains unclear whether it is more feasible, acceptable, and effective to integrate these services into primary care using horizontally or vertically integrated approaches. These questions need to be answered in order to guide the implementation of these new health services.