Nöropsikiyatri Arşivi; 2015;52(2):124-127
Major Depresyonda Beta-1-Adrenerjik Reseptör Geninde Ser49Gly ve Gly389Arg Polimorfizmleri
S Kokut, İM Atay, E Uz, A Akpınar, A Demirdaş
Serik Devlet Hastanesi, Antalya
Amaç: Major depresif bozukluğun (MDB) genetik yatkınlığının genetik polimorfizmlerle ilişkili olabileceği bildirilmiştir. Bu çalışmanın amacı, MDB’ta Ser49Gly ve Arg389Gly polimorfizmlerinin genotip ve allel sıklık ilişkilerinin sağlıklı kontrollerle karşılaştırılarak incelenmesidir.
Yöntem: Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı 4. Baskısı’na (DSM-IV) göre major depresyon tanısı alan toplam 144 hasta ile 105 sağlıklı kontrol çalışmaya dahil edilmiştir. Her iki genotiplemede polimeraz zincir reaksiyonu (PZR) ile restriksiyon enzimi uzunluk polimorfizmi (REUP) kullanılmıştır.
Bulgular: Ser49Gly için MDB grubundaki toplam 144 hastanın, 77’si (%53,5) homozigot yabanil tip (AA), 57’si (%39,6) heterozigot tip (AG) ve 10’u (%6,9) mutant (GG) genotipte ve Gly386Arg için 75’i (%52,1) homozigot yabanil tip (GG), 59’u (%41,0) heterozigot tip (GC) ve 10’u (%6,9) mutant homozigot (CC) genotipteydi. Beta-1 Adrenerjik reseptör (ADRB1) geninde Ser49Gly ve Arg389Gly polimorfizmleri sağlıklı kontrollerle karşılaştırıldığında, allel ve genotip sıklıkları açısından anlamlı fark bulunmadı (p=0,626; p=0,863) (p=0,625; p=0,914).
Sonuç: Çalışmamızın sonuçları MDB’da ADRB1 geninde Ser49Gly ve Gly389Arg polimorfizmlerinin major bir etkinliğini ortaya koymamıştır. Beta-1 Adrenerjik gen polimorfizminin major depresif bozukluktaki rolünün aydınlatılmasında daha geniş örneklem grubuyla yapılacak ileri çalışmalar gereklidir.
The Polymorphisms of Ser49Gly and Gly389Arg in Beta-1-AdrenergicReceptor Gene in Major Depression
Introduction: It was reported that the genetic susceptibility of major
depressive disorder (MDD) is related with genetic polymorphisms. The
aim of this study was to investigate the possible association of the genotype
and allele frequencies of Ser49Gly and Arg389Gly polymorphisms in
MDD by comparing them with healthy subjects.
Methods: A total of 144 patients with MDD diagnosed according to
Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 4th Edition
(DSM-IV) criteria and 105 healthy controls were included in the study.
Polymerase chain reaction (PCR) with restriction fragment length
polymorphism (RFLP) was used for genotyping.
Results: Of the 144 participants in the MDD group, 77 (53.5%) had
homozygous wild type (AA), 57 (39.6%) had heterozygous type (AG),
and 10 (6.9%) had mutant (GG) genotype for Ser49Gly, whereas 75
(52.1%) had homozygous wild type (GG), 59 (41.0%) had heterozygous
(GC) type, and 10 (6.9%) had mutant homozygous (CC) genotype
for Gly386Arg. There were no significant difference in the allele and
genotype frequencies of the beta-1-adrenergic receptor (ADRB1)
gene for Ser49Gly and Arg389Gly polymorphisms after comparing with
healthy controls (p=0.626; p=0.863 and p=0.625; p=0.914).
Conclusion: The results of our study did not reveal a major effect of the
polymorphism of Ser49Gly and Gly389Arg in the ADRB1 gene in MDD.
Further studies with larger sample size are required to elucidate the role
of other beta-1 adrenergic gene polymorphisms in MDD.